می گوید: «نام من وائل است مسئول آتش نشانی ضاحیه در حومه بیروت هستم وقتی به محل حادثه رسیدم با صحنه دردناک و وحشتناکی روبه رو شدم که دعا می کردیم آن را نمی دیدیم و سید در آنجا نباشد اما وقتی از من می پرسند چه دیده ام می گویم ما رأیت الا جمیلا جز زیبایی ندیدم…».
به گزارش نوتیفیکیتمتن پیش رو گفت وگوی اختصاصی قدس با نخستین امدادگری است که بر پیکر شهید سیدحسن نصرالله حاضر شد. در ادامه این مصاحبه را بخوانید: باید پای صحبت «وائل» بنشینی تا به روشنی ببینی حال کسانی را که حماسه مقاومت را زندگی می کنند؛ حماسه ای که در هر لحظه زندگی جریان دارد و مقاومتی که سید بزرگش به دست بزرگ ترین دشمنان بشریت به شهادت رسید اما هنوز داغش تازه است و خون گرمش از ضاحیه می جوشد و به کالبد این جهان جان می بخشد. «وائل» نخستین امدادگری است که بعد از حادثه شهادت رهبر فقید حزب الله لبنان به سید مقاومت رسید و پیکر مطهرش را پس از پرواز روحش به ملکوت اعلی دید. روایت این امدادگر را در گفت وگوی اختصاصی اش با قدس می خوانید.
وائل می گوید: من مسئول آتش نشانی ضاحیه در حومه بیروت هستم. تا قبل از جنگ و بحران اخیر لبنان در کار اطفای حریق و امداد و نجات به مردم و خانواده ها خدمت می کردیم و هنگامی که طوفان الاقصی در کنار مردم ما به راه افتاد تا از خسارات و دردهای آن ها کاسته شود کار ما نیز شکل دیگری گرفت. وقتی بحران تشدید شد و در آن روزهایی که دشمن پیجرها و تجهیزات ما را منفجر کرد ما هم در حوزه آمبولانس و امداد و نجات کار کردیم و کوشیدیم به رزمندگان حزب الله امدادرسانی کنیم.
وی مهم ترین حادثه دوران کاری اش را چنین روایت می کند: روزی که خبر ترور و مجروح شدن سیدحسن نصرالله و خبر شهادت حضرت سید به ما رسید ما از نخستین کسانی بودیم که بدون اطلاع به محل حمله رسیدیم؛ جایی که محل اختفای شهید بود. به محض رسیدن کار جست وجو در میان آوارها و آتش ها و ویرانی ها را آغاز کردیم.
این امدادگر لبنانی ادامه می دهد: صبح روز دوم مکانی که قرار بود حضرت سید در آنجا باشد مشخص شد مسئولان کار حفاری در ساعات طولانی یعنی حدود ۱۵ تا ۱۸ ساعت مشغول بودند تا اینکه به یکی از راهروهایی رسیدیم که ممکن بود از آن طریق به محل حضور شهید نصرالله برسیم. رسیدن به چنین مکانی کار آسانی نبود. علاوه بر همه مشکلات به سرعت تشخیص و عمل و نیز الزامات دیگری نیاز بود. البته یکی از مشکلات بزرگ این بود که آنجا حاوی گازهای سمی و کشنده بود. البته ما می توانستیم بوی آن گازها را از بیرون احساس کنیم اما برای ورود به آنجا نیاز به تجهیزات ویژه داشتیم. بنابراین دستگاه هایی برای محافظت در برابر این گازها تهیه شد که از آن ها استفاده کردیم. من به سوراخ پنجره مانندی رسیدم که باید از آن وارد می شدم بسیار باریک بود به این معنی که نمی شد وسایل و تجهیزاتی را که همراه داشتم از آن عبور دهم. از این رو بدون تجهیزات وارد شدم.
وائل صحنه رسیدن به پیکر مطهر سید مقاومت را این گونه به تصویر می کشد: آن صحنه ای را که اول دیدم بسیار دردناک و وحشتناک بود. امیدوار بودم در هر مرحله ای از کارم چنین صحنه ای را نبینم. دائم دعا می کردم و از خدا می خواستم که حضرت سید در آنجا نباشد اما به جایی رسیدم که یقین پیدا کردم خدای متعال ما را با بلایی بزرگ آزموده است.
وی می افزاید: برخی ها از من می پرسند در آنجا چه دیده ام من می گویم «ما رأیت الا جمیلا» جز زیبایی ندیدم جز رهبری را ندیدم که به بالاترین درجات شهادت نائل آمده است؛ رهبری که آرزویش این بود در راه خدا و در راه رسول خدا(ص) و در راه عشق به اهل بیت(ع) کشته شود. البته این موضوع برای ما بسیار دردناک بود اما وظیفه من ایجاب می کرد احساسم را کنترل کنم یعنی وظیفه خود را انجام دهم تا پیکر مطهر حضرت سید را از هر آسیبی حفظ کنم؛ به ویژه آنکه شهید جز خفگی هیچ آسیب جسمی دیگری ندیده بود.
این امدادگر ادامه می دهد: اگر دشمن صهیونیستی حضور حضرت سید را در آن میان احساس می کرد یعنی حتی اگر می دانست پیکر شهیدش را نیز از زیر آوار بیرون آورده ایم حملات بیشتری انجام می داد و همه ساختمان ها را ویران می کرد؛ برای همین من کار انتقال را به کمک همکارانم سریع انجام دادم هرچند یکی از همکارانم در جریان عملیات تفحص پس از دیدن حضرت سید دچار حادثه شد و به شهادت رسید که من پیکر او را نیز کنار پیکر حضرت سید یافتم.
وائل ادامه روایت را این گونه تشریح می کند: من از فرصت استفاده کردم محاسن مبارک حضرت سید را بر صورتش لمس کردم و دستش را گرفتم؛ دستی که با آن دشمنان را به وحشت می انداخت و دشمن صهیونیستی را تحقیر می کرد و به جهان می فهماند رزمنده مقاومت که جان خود را به خدا می فروشد هرگز شکست نخواهد خورد.
وی می افزاید: البته ما مشتاق بودیم جسد را سریع دفن کنیم و هماهنگی های لازم را نیز انجام دادیم اما هم تعداد شهدا در آن ناحیه زیاد بود و هم کار جست وجو سخت بود؛ من وارد اتاق خوابش شدم جایی که در آن استراحت می کرد و نیز اتاقی که در آنجا نقشه می کشید و دستور صادر می کرد.
وائل در پایان این گفت وگو تصریح می کند: الحمدلله ما ملت مبارکی هستیم و شهید سیدحسن نصرالله به ما آموخت ملتی که رهبران و فرزندان خود را شهید معرفی نکند ملت شکست خورده ای است ملت بی بخششی است.
ان شاءالله در مکتب امام حسین(ع) نسل های بعد ملت ما نیز همین مسیر را ادامه دهند.
*بازنشر مطالب دیگر رسانه ها در نوتیفیکیت به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان می باشد.
پایان خبر نوتیفیکیت
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد " ما رأیت الا جمیلا – نوتیفیکیت" هستید؟ با کلیک بر روی عمومی، به دنبال مطالب مرتبط با این موضوع هستید؟ با کلیک بر روی دسته بندی های مرتبط، محتواهای دیگری را کشف کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با " ما رأیت الا جمیلا – نوتیفیکیت"، کلیک کنید.
