فوزیه با دستور خلف قانون رضاشاه ایرانی شد! / مصر جسد رضاشاه را گروگان گرفت تا طلاق نامه فوزیه را بگیرد

علی مرادی مراغه ای (تاریخ پژوه): امروز ۲۴ نوتیفیکیت سال روز طلاق فوزیه است هرچه سعی کردم این نوشته جدی باشد اما طنز از آب درآمد! آخه مگر دختر در کشور قحطی بوده که بروند از مصر بیاورند!

دیکتاتور مثل همه ی امور در ازدواج هر سه فرزندش نیز دستور داد اما با سقوطش هر سه ازدواج اجباری به طلاق انجامید!

ولیعهد به مصر رفته با ملکه نازلی مادرِ عروس فوزیه‏ و شاهزاده خانم ها… با کشتی عازم ایران شدند و در۲۶ فروردین ۱۳۱۸ به راه آهن تهران رسیدند رضاشاه در ایستگاه استقبال کرده شاگردان مدارس در خیابان صف ها بسته گل ها نثار کردند در گذرها طاق های مجلل بستند و با فشار نظمیه دیوارهای کاهگلی سفید شدند و دستورات لازم در پوشش خانم ها دادند که مخبرالسلطنه به شوخی نوشته: «در باشگاه وزارت خارجه بانویی را دیدم که تا زیر ناف برهنه بود گویا یاد از مد حوا نموده بود»!

سفارت طرفین به سفارت کبری تبدیل شد و سفید چشمه را برای چشم روشنی فوزیه نامیدند همچنان هنگی را به نام عروس کردند.

اصل ۳۷ متمم قانون اساسی که می گفت مادر ولیعهد حتما ایرانی باشد اما در مقابل اراده ی دیکتاتور قانون اساسی دیگه چه خریه!

پس مجلس شورا دست به کار شد که «نظر به تفسیر اصل ۳۷ به اقتضای مصالح کشور بنا بر پیشنهاد دولت تصویب می نماید که به والا حضرت فوزیه… به موجب فرمان همایونی صفت ایرانی اعطا شود»!

با دستور رضاشاه فوزیه ایرانی شد! چون «در دوره ی کیان زمانی مصر جزء متصرفات ایران بوده است»… (هدایت خاطرات و خطرات…ص۴۱۴)

فرخی یزدی شعری به طعنه گفت که بلافاصله سرپاس مختاری به سراغش رفت:

دلم از این عروسی سخت می‏لرزد که قاسم هم

چو جنگ نینوا نزدیک شد داماد می گردد

حسین خیرخواه هنرپیشه ی تئاتر را هم به این خاطر دستگیر کردند که هم زمان با این عروسی نمایشنامه «مشدی عباد» را به صحنه برده و در آن این ترانه را خوانده بود:

«مشدی عباد زن گرفت

خرجشو از من گرفت»

و چون کلانتری ها برای مخارج عروسی فوزیه از پیشه وران و کسبه ها به زور پول گرفته بودند پس اداره ی تامینات یقه ی هنرپیشه ی مشدی عباد را گرفته بوده که هدف تو از خواندن آن شعر ولیعهد ایران بوده!

اما این ازدواج از اول افتضاح بود و مشکلات تمامی نداشت! (بنگرید: دفتر تاریخ مجموعه اسناد افشار…ج‏ ۳ ص۴۲۷)

نوشته اند که ملکه نازلی مادر عروس که اهل نماز بود صبح که به نماز برمی خیزد چون ملزومات حاضر نبوده مکدر می گردد! اما برخی منابع تکدرش را به چیزی دیگر حواله می دهند این که «ملکه نازلی خواست افسری از اعضای گارد سلطنتی با او باشد که فریاد رضاشاه بلند شد که: مگر دربار …خانه است؟!» (از سید ضیا تا بختیار بهنود…ص۱۴۸)

مانند شاهان گذشته که در شادی ها بخشش ها کرده و شعرا و خطبا به نوایی می رسیدند ولیعهد نیز خواست چنین کند و به مدرسه ای رفته پانصد تومان انعام داد اما با ملامت دیکتاتور واقع شد که: «بذل مال چه معنی دارد تو باید بگیری نه آن که بدهی»!

آخرسر هم معلوم شد از جواهراتی که اشرف و زنان دیگر برای این مراسم ازدواج قرض گرفته بودند «هشت حلقه ۵۴ دانه مروارید و یک جفت گوشواره الماس گم شده»!

این عروسی جز شیرینی ماه عسل اش همه اش تلخ بود!

خاندان محمدعلی کبیر از پاشایان ترک بودند و ۱۵۰ سال در مصر حکومت کرده و به قول باستانی پاریزی حسابی زیبا رشید و خوش تراش بودند اما خانواده ی رضاشاه اول کار بودند و «هنوز تراش نخورده بودند»! (خاطرات قاسم غنی. ص۱۴)

چیزی نگذشت که فوزیه در ۱۳۲۷ از فشارهای تاج الملوک و خواهران شاه به تنگ آمده ایران را ترک کرده برنگشت! گفته شد که آب و هوا و دمای تهران با او نساخته اما علت اصلی دما و برودت رختخواب بوده!

در تاریخ آمده که دامادهای ناصرالدین شاه می بایست از پایین پای عروس در رختخواب بخزند اما دامادِ ملک فاروق در شبه ای تهران تنوع طلبی را از حد گذرانده و همین عروس مصری را عاصی کرده بوده.

دکتر غنی که قبلا مامور خواستگاری فوزیه بود این بار فرستادند تا برگرداند اما نه تنها عروس برنگشت بلکه جسد رضاشاه را هم گروگان در قاهره نگهداشتند که: «طلاق نامه فوزیه را بفرستید تا جسد مومیایی را با شمشیر تحویل دهیم»! (خاطرات غنی… ص۱۱)

وقتی محمود جم از قاهره برگشت از رأفت پادشاه مصر و مهربانی اش با مردم گفت رضاشاه هم خواست چنین کند: پیرمردی را از رعایا در راه سعدآباد سوار ماشین کرده تا به تجریش که مقصد پیرمرد بود برساند در پیاده کردن حتی صد تومان هم به او انعام کرد اما پیرمرد تضرع نمود که صد تومان را نمی خواهم امر بفرمایید پسر مرا که کمک من است از خدمت نظام معاف بدارند رضاشاه عصبانی شده گفت: این صد تومان را ببر به آن فلان فلان شده‏ ها بده تا پسرت را معاف کنند! (خاطرات و خطرات.ص۴۱۴)

۲۵۹

منبع: کانال تلگرام نویسنده