۲۰ انیمه سینمایی بزرگسال باید تماشا کنید

به گزارش خبرگزاری نوتیفیکیت در فرهنگ غربی انیمیشن برای مدت ها رسانه ای مختص کودکان تلقی می شد. اما طی سال های اخیر موج محبوبیت سریال ها و فیلم های انیمیشنی مخصوص بزرگسالان در سراسر جهان بالا گرفته است.

به گزارش فرارو؛  بااین حال ژاپن از چندین دهه پیش با ساخت آثار انیمه ای جسورانه و پُرمایه قدم در مسیر خلق محتوای جدی و بزرگ سالانه گذاشته بود. انیمه همیشه مرزهای روایت داستان را هم از نظر مضمون و هم از نظر بصری جابه جا کرده و برخی از خیره کننده ترین نمونه های خلاقیت این رسانه را باید در قالب آثاری دید که خشونت پیچیدگی احساسی و فضای سنگین آنها را برای مخاطب عام نامناسب کرده اند؛ آثاری مثل Paprika.

آثار این فهرست برای کودکان مناسب نیستند

فیلم های انیمه با رده سنی R در ژاپن کم نیستند. حتی بسیاری از آثار تلویزیونی معروف امروزی مانند Chainsaw Man و Re:Zero نیز مملو از خشونت گرافیکی محتوای صریح و مضامین سنگین هستند. اما تأثیرگذارترین نمونه های این سبک را باید در قالب فیلم های سینمایی جست وجو کرد؛ آثاری که راه را برای محبوبیت جهانی انیمیشن های بزرگ سالانه هموار کردند و هنوز هم منبعی برای روایت بهترین داستان های ویژه مخاطب بزرگسال به شمار می روند.

این فیلم ها برای افراد کم تحمل یا حساس توصیه نمی شوند اما برای مخاطبانی که مشتاق کشف افق های جدیدی از وحشت خشونت و جسارت بی پرده هستند تجربه ای منحصربه فرد فراهم می آورند. انیمه های بزرگ سالانه پدیده هایی تازه نیستند. فیلم های انیمیشنی با رده سنی R در دنیای انیمه بسیار رایج اند. این فیلم ها می توانند آثاری کاملاً اورجینال باشند یا اقتباس هایی از مانگا و سریال های تلویزیونی محبوب. دهه های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ اوج تولید چنین آثاری بود؛ به ویژه OVA هایی که با تصاویر خون آلود خشونت بی محابای بصری و محتوای تاریک به سرعت محبوب شدند.

در ادامه فهرست ۲۰ فیلم برتر انیمه ای با رده سنی R را بررسی می کنیم؛ آثاری که نه تنها کلاسیک های فراموش نشدنی محسوب می شوند بلکه هنوز هم در میان شاهکارهای سینمای انیمه جا دارند.

Cowboy Bebop: The Movie تفریحی دل چسب برای طرفداران سریال اصلی

چند سال پس از پایان انیمه تحسین شده Cowboy Bebop نسخه سینمایی این مجموعه ساخته شد؛ داستان آن نیز در اواخر وقایع اثر تلویزیونی جریان دارد. این بار اسپایک اسپیگل و تیمش با تهدیدی تازه روبه رو می شوند: تروریستی به نام وینسنت وولاژو قصد دارد ویروسی مرگبار را روی سطح مریخ آزاد کند. درحالی که زمان علیه آنهاست اعضای گروه باید هم وینسنت را ردیابی کنند و هم به صورت هم زمان واکسنی برای مقابله با این تهدید بیابند.

خبر خوب برای طرفداران انیمه اینکه بسیاری از عوامل اصلی از جمله صداپیشگان محبوب برای ساخت فیلم بازگشته اند. نتیجه؟ کیفیت فنی و روایی فیلم در حد و اندازه همان اثر تلویزیونی است که سال هاست جایگاهی ویژه در دل هواداران دارد. بودجه بالاتر نیز باعث ارتقای کیفیت انیمیشن و خلق صحنه هایی خیره کننده شده است. بااین حال فیلم بیشتر شبیه ادامه ای است که همان تم ها و دغدغه های انیمه را تکرار می کند و از خطرکردن و ورود به مسیرهای تازه خودداری می کند؛ دلیل اصلی که باعث شده در میان بهترین فیلم های R-rated انیمه در رتبه های پایین تری قرار بگیرد.

Ninja Scroll کلاسیک فرقه ای خون آلود برای عاشقان نبردهای بی امان

Scroll Ninja یکی از نمادین ترین فیلم های اکشن انیمه است که علی رغم داستان نسبتاً ساده اش به لطف صحنه های مبارزه ای درخشان و تصویری جایگاهی خاص در دل طرفداران پیدا کرده است. روایت فیلم در ژاپن دوران فئودالی می گذرد جایی که مزدوری سامورایی به نام جوبِی کیباگامی و نینجایی زن با خون سمی به نام کاگِرو وارد دسیسه هایی سیاسی می شوند و در برابر نینجاهای فوق انسانی و گذشته ی تاریک جوبی قرار می گیرند.

اما آنچه Ninja Scroll را به یک اثر کلاسیک رده سنی R تبدیل می کند نه پیچیدگی داستانی اش است و نه عمق شخصیت ها. این فیلم جشنواره ای از خشونت بی پرده هیجان بی وقفه و نبردهای تماشایی است که بی هیچ تعارفی روح یک فیلم نینجایی را تمام قد نمایان می کند. برای طرفداران اکشن های شلوغ و پر زدوخورد این فیلم تجربه ای فراموش نشدنی است؛ و جالب اینکه حتی باگذشت سال ها کیفیت انیمیشن آن هنوز هم جلوتر از زمان خود به نظر می رسد.

Wicked City تجربه ای آزاردهنده و تاریک فقط برای بینندگان نترس

اگر به دنبال انیمه ای هستید که معنای واقعی رده سنی R را به تصویر بکشد Wicked City ساخته ی ۱۹۸۷ یکی از برجسته ترین گزینه ها است. در دنیای تیره و ترسناک این فیلم نئونوآر انسان ها بی خبر از وجود دنیای موازی پر از شیاطین زندگی کرده اند. اما با نزدیک شدن به موعد تمدید پیمان صلح بین این دو جهان تعادل ظریف میان آنها در خطر فروپاشی قرار می گیرد.

فیلم سرشار از خشونت خونین سکانس های بی پرده و صحنه هایی آزاردهنده است که بعضاً فراتر از تحمل بسیاری از مخاطبان می رود. بااین حال کسانی که از مواجهه با مضامین گرافیکی و جسورانه واهمه ای ندارند ممکن است از فضاسازی وهم آلود و داستان پیچیده و پیش بینی ناپذیر آن لذت ببرند. اجرای خاص و منحصربه فرد صحنه ها Wicked City را از بسیاری آثار مشابه متمایز کرده و آن را به اثری کالت برای طرفداران سبک وحشتِ بزرگسالانه تبدیل کرده است.

Jin-Roh: The Wolf Brigade تریلری سیاسی با لایه های اخلاقی و عاشقانه

Jin-Roh اثری است که با ترکیب داستانی عاشقانه و مباحثی ژرف درباره اخلاق و جامعه بیننده را درگیر خود می کند. شخصیت اصلی کازوکی فیوز عضوی از نیروی ضدشورش “کربروس” است که پس از امتناع از کشتن یک معترض زن وارد بحران عمیق اخلاقی می شود. ماجراجویی که او آغاز می کند سفری ست در تاریکی های ذهن انسان و درون ساختارهای خشونت زای حکومت.

در کنار طراحی بصری خیره کننده داستان چندلایه ی فیلم بیننده را به تفکر درباره خطرات هم گرایی کورکورانه اهمیت تفکر فردی و درعین حال ارزش واقعی جامعه ی قابل اعتماد دعوت می کند. Jin-Roh نه تنها یک تریلر سیاسی است بلکه بیانیه ای انسانی درباره انتخاب اخلاق و زندگی در ساختارهای سرکوب گر نیز هست.

Demon Slayer: Mugen Train اکشن مدرن با احساسی عمیق و تأثیرگذار

در میان انیمه های پرفروش و پرطرف دار این سال ها Demon Slayer: Mugen Train یکی از موفق ترین هاست. این فیلم که ادامه ی مستقیم داستان اثر تلویزیونی است با مبارزات مهیج و گرافیک بصری خارق العاده همان چیزی را ارائه می دهد که هواداران انتظارش را دارند؛ حتی فراتر از آن. اما چیزی که این اثر را از صرفاً یک اکشن زیبا فراتر می برد لحظات احساسی و مرگ یک شخصیت کلیدی است که تأثیر عمیقی بر داستان می گذارد.

علاوه بر صحنه های اکشن بی نقص و موسیقی متناسب با فضای هر سکانس پیوند تنگاتنگ فیلم با روایت انیمه تلویزیونی باعث شده Mugen Train نه تنها تجربه ای سینمایی باشد بلکه بخشی ضروری از دنیای Demon Slayer محسوب شود. برای طرفداران انیمه این فیلم یکی از بهترین نمونه های ادغام موفق بین تلویزیون و سینما در انیمه های مدرن است.

The Garden of Sinners ترکیب اکشن خشن با فلسفه ای پیچیده و سیاه

در میان آثار تاریک استودیو تایپ مون مجموعه ی سینمایی The Garden of Sinners بدون شک جایگاه خاصی دارد. این سری فیلم ها اقتباسی از مجموعه لایت ناول ها نوشته ی کیناکو ناسوی معروف (خالق دنیای Fate) هستند و در نسخه ای شهری و خشن از ژاپن دهه ی ۹۰ روایت می شوند. قهرمان داستان شیکی ریووگی دختری با شخصیتی سرد و توانایی دیدن «خط مرگ» در اشیا و انسان هاست؛ قابلیتی که به او امکان می دهد مرگ هر چیز را درک و تسریع کند.

اگرچه فیلم ها پر از مبارزات خشونت بار و سکانس های بصری نفس گیر هستند اما دلیل اصلی رده بندی سنی آنها مضامین سنگین و فلسفی شان است. از هویت جنسیتی و بحران وجودی تا اختلالات روانی همچون گسستگی شخصیت The Garden of Sinners از پوشش فانتزی برای کاوش در تاریک ترین و پیچیده ترین ابعاد روان بشر بهره می برد. این مجموعه ی هشت قسمتی باوجود درون مایه های سنگین توانسته انسجام و جذابیت خود را حفظ کند و به یکی از عمیق ترین تجربیات سینمایی در جهان انیمه بدل شود.

The Night Is Short, Walk on Girl ماجرایی رویاگونه پرشور و شاعرانه

اگر از انیمه های سنگین و پرخون خسته شده اید اما همچنان به دنبال یک تجربه ی سینمایی بزرگسال هستید The Night Is Short, Walk on Girl ساخته ی ماساکی یواسا گزینه ای متفاوت و مسحورکننده است. این کمدی عاشقانه ی سوررئال داستان دختری با موی مشکی را روایت می کند که در شبی طولانی پر از مهمانی ملاقات های اتفاقی نوشیدنی و جست وجوی عشق در کیوتو قدم می زند. شبی که گویی بی پایان است؛ اما فقط یک شب طول می کشد.

این فیلم فاقد خشونت یا صحنه های گرافیکی شدید است اما لحن رویاگونه آن تجربه ای خاص را برای بیننده رقم می زند. هر تماشاگر می تواند با بخشی از این سفر شبانه هم ذات پنداری کند؛ چه حس بی زمانی عشق جوانی باشد و چه احساس گم گشتگی در میان شور و مستی. این آزادی در تفسیر فیلم را به اثری منحصربه فرد و قابل لمس برای طیف وسیعی از مخاطبان تبدیل کرده است.

Psycho-Pass: Providence جدال میان آزادی امنیت و حقیقت

در جهان سایبرپانک و پرتنش انیمه Psycho-Pass فیلم Providence نقش مهمی در پر کردن شکاف داستانی بین فصل دوم و سوم ایفا می کند اما به تنهایی نیز اثری تأمل برانگیز و پرکشش است. حتی بدون شناخت کامل از انیمه تلویزیونی تماشاگر می تواند درگیر کشمکش های فلسفی و اخلاقی فیلم شود—جایی که آزادی فردی کنترل سیاسی و ضرورت حقیقت در برابر هم قرار می گیرند.

با حضور شخصیت آکانه تسونموری به عنوان رهبر معنوی داستان فیلم ما را وارد جدالی درونی می کند: آیا افشای حقیقتی دردناک ارزش ازدست دادن آرامش عمومی را دارد؟ یا سکوت در برابر بی عدالتی برای حفظ نظم اجتماعی توجیه پذیر است؟ در کنار این مباحث سنگین فیلم از صحنه های اکشن دقیق طراحی فنی چشمگیر و فضای سرد و آینده گرایانه برای تقویت تأثیرگذاری خود بهره می گیرد.

Vampire Hunter D: Bloodlust زیبایی بصری و وحشت خون آلود

ترکیبی درخشان از وحشت خون آشامی کلاسیک و فانتزی علمی تخیلی تاریک Vampire Hunter D: Bloodlust یکی از آثار ماندگار تاریخ انیمه به شمار می رود. داستان در جهانی عجیب و پر از هیولاهای نفرت انگیز فناوری پیشرفته و انسان هایی که سبک زندگی شان یادآور قرون وسطی است روایت می شود. در چنین بستری شکارچی خون آشام “دی” مأمور می شود تا دختر گمشده ی یکی از خانواده های اشرافی را پیدا کند. اما چیزی که واقعاً این سفر را تماشایی می کند پویایی خشونت آمیز و نفس گیر انیمیشن آن است.

باوجود صحنه های اکشن خونین و بی رحمانه فیلم صرفاً به نمایش خشونت برای جذب مخاطب بسنده نمی کند. در عوض نبردها باظرافت بصری طراحی شده اند تا بار داستانی و حسی روایت را تقویت کنند. دنیای فیلم با ظرافتی کم نظیر ساخته شده و برخورد شخصیت ها با مفاهیم کلاسیک ژانر وحشت (مانند هیولاها شب و مرگ) جلوه ای تازه به کلیشه ها می بخشد. حتی امروز هم این فیلم نه تنها قدیمی نشده بلکه به طرز عجیبی معاصر و زنده احساس می شود.

Kizumonogatari اوج خشونت در دنیای مونوگاتاری

سه گانه ی Kizumonogatari پیش درآمدی بر مجموعه ی معروف Monogatari است و منشأ قدرت های خون آشامی آرا راگی کویومی را شرح می دهد؛ داستانی که پایه ی ورود او به دنیای فراطبیعی از طریق ارتباط با شینوبو خون آشام افسانه ای را روایت می کند. اگرچه انیمه تلویزیونی قبلاً به خاطر روایت پیچیده اش زبانزد بود Kizumonogatari تمرکز را بر اکشن فراطبیعی گذاشته و به شکلی خشن و بی پرده این بُعد را گسترش می دهد.

در کنار سکانس های اغراق آمیز فیلم ها مملو از خشونت آشکار هستند: اندام های قطع شده و فوران خون در نبردهایی که عملاً هر بار منجر به تکه تکه شدن بدن ها می شوند. Kizumonogatari اما فراتر از ظاهر افراطی اش کاوشی عمیق در سرشت خون آشامی هویت و پیوند میان انسان و هیولا ارائه می دهد. فیلم به نوعی در مسیری حرکت می کند که تنها معدود آثار ژاپنی جرئت قدم گذاشتن در آن را دارند.

Paprika روانگردی شاعرانه در مرز رویا و واقعیت

در فیلمی که مرز میان خواب و بیداری به تدریج از میان می رود عجیب نیست که هر لحظه اش آمیخته به توهمات بصری و تصاویر فراواقعی باشد. Paprika به کارگردانی ساتوشی کن استاد روایت های روان شناختی و سوررئال سفری است در ناخودآگاه انسانی که با هر فریم پرسش های تازه ای درباره ی حقیقت رویا و هویت پیش می کشد.

فیلم با بهره گیری از انیمیشنی سیال گذر میان بیداری و خواب را نه تنها ملموس بلکه لذت بخش می سازد. موسیقی متن فضای سوررئال فیلم را تشدید می کند و به جای آنکه تماشاگر را از واقعیت جدا کند او را درون این دنیای شگفت انگیز غرق می کند. Paprika پر از لحظات دیوانه وار است اما این دیوانگی کنترل شده است و پشت هر تصویر وهم آلود نشانه هایی از دغدغه های روانی عمیق نهفته است. فیلمی که تماشای آن یک تجربه است نه صرفاً یک داستان.

Sword of the Stranger اوج هنر نبرد در عصر سامورایی

در میان انیمه هایی که به اسطوره ی تاریخی ژاپن یعنی سامورایی ها می پردازند از نگاه طنزآمیز Gintama گرفته تا بازتعریف های مدرن Samurai Champloo کمتر اثری توانسته آن گونه که Sword of the Stranger انجام می دهد واقعیت بی رحمانه ی زندگی با شمشیر را به تصویر بکشد. برخلاف بسیاری از آثار این ژانر که درگیر هیجان زدگی نبردها می شوند این فیلم درک عمیق تری از سختی ها خشونت و تنهایی مبارزه در ژاپن فئودالی ارائه می دهد.

داستان درباره ی رونینی تنهاست که از سوی کودکی یتیم به نام کُتارو استخدام می شود تا از او در برابر گروهی از قاتلان مرموز محافظت کند. اما فراتر از روایت چیزی که این فیلم را به اثری ماندگار بدل می سازد سکانس های اکشن بی نقص و نفس گیر آن است. نبردها مانند رقصی خونین و مهیب طراحی شده اند که در آن هر حرکت می تواند مرگبار باشد. هر نبرد باری دراماتیک دارد و مخاطب را در مرز اضطراب و تحسین نگاه می دارد؛ بی دلیل نیست که از زمان انتشار در ۲۰۰۷ به یکی از کلاسیک های اکشن ژاپنی تبدیل شده است.

The End of Evangelion فرجامی ویرانگر و فلسفی برای افسانه ای ترین انیمه ی مکا

The End of Evangelion نسخه ای آلترناتیو و تاریک از پایان انیمه افسانه ای Neon Genesis Evangelion است؛ اثری که در سال ۱۹۹۵ توسط هیده آکی آنو ساخته شد و ذهن ها را به چالش کشید. درحالی که پایان اصلی حال وهوایی ذهنی متافیزیکی و حتی امیدوارکننده داشت The End of Evangelion پایانی آپوکالیپتیک بی رحم و بی تعارف را رقم می زند که از همان صحنه ی آغازین بار احساسی سنگینی به دوش مخاطب می گذارد.

پدیده ای که در فیلم رخ می دهد به نام «ابزاریت» (Instrumentality) به معنای ادغام تمام خودآگاه های بشری است. اما این تحول نه تنها به رستگاری منتهی نمی شود بلکه با تصاویر وهم انگیز مرموز و گاه حتی لاوکرفت گونه همراه است که مرز میان واقعیت کابوس و فروپاشی روانی را محو می کنند. همین شدت بصری و روانی باعث شد که فیلم به جای رده بندی PG به درستی رده ی سنی R دریافت کند. گرچه در زمان انتشار با واکنش هایی ضدونقیض مواجه شد امروزه The End of Evangelion را نه تنها یکی از بهترین انیمه های بزرگسال بلکه از شاهکارهای سینمای انیمیشن می دانند—پایانی درخشان و آزاردهنده برای قصه ای که فراموش نمی شود.

Ghost in the Shell آغازی سایبر پانکی برای عصر انیمه های بزرگسال

بر پایه ی مانگایی با لحن نسبتاً سبک تر Ghost in the Shell یکی از تأثیرگذارترین و شناخته شده ترین انیمه های سایبرپانک تاریخ است—اثری که توانست مرز میان انیمیشن و سینمای جدی را در نگاه جهانی بازتعریف کند. برخلاف منبع اقتباس خود فیلم لحن جدی تری دارد و جهانی پُر از سایبورگ ها اندرویدها و بحران های هویتی را در آینده ای تکنولوژیک و تیره وتار ترسیم می کند.

خشونت آشکار روایت بی پرده و فلسفه ی سنگین درباره ی ماهیت انسان در جهان پسابشری از Ghost in the Shell چیزی فراتر از یک انیمه ساخته اند. این اثر نه تنها یکی از دروازه های ورود انیمه به بازار غرب شد بلکه نقطه ی آغاز تفکری عمیق تر در مورد رسانه ی انیمیشن بود؛ این که انیمه تنها برای کودکان نیست بلکه می تواند زبان اندیشه و فلسفه نیز باشد. هنوز هم از سکانس افتتاحیه اش گرفته تا گفت وگوهای فلسفی میان ذهن و ماشین همه چیز در این فیلم یادآور زیبایی و ترس دنیای آینده است.

Demon City Shinjuku نبردی آخرالزمانی در قلب توکیوی نفرین شده

همان طور که از عنوانش پیداست Demon City Shinjuku یکی از آن OVA های کلاسیک دهه ی ۸۰ میلادی ست که انسان ها را در برابر نیروهای اهریمنی قرار می داد. اما فراتر از درگیری های خونین این اثر مجموعه ای از مؤلفه های محبوب آن دوران را نیز در خود دارد: سایبورگ ها پیشگویی های مرموز حکیمان پیر و جامعه ای در مرز فروپاشی. گویی با ترکیبی از کلیشه های آشنا و فرمی تازه نوعی بازآفرینی مدرن از داستان های کهن در دل شهری ویران شده روبه رو هستیم.

فیلم بیشتر به آثاری چون Wicked City و Ninja Scroll نزدیک است؛ نه فقط به خاطر فضای مشابه بلکه به دلیل اشتراک در کارگردانی با یوشی آکی کاواجیری استاد بی چون و چرای صحنه های اکشن. با همان جذابیت بصری آثار قبلی اش و سبک هنری خاص Demon City Shinjuku هنوز هم اثری ارزشمند و تماشایی ست؛ به ویژه برای کسانی که با رمان های منبع آن آشنایی دارند. این فیلم همچون پلی ست میان دنیای فانتزی ژاپن و واقعیتی پُرهیاهو در بطن توکیوی تاریک و شیطانی.

Kite یکی از تاریک ترین و تکان دهنده ترین انیمه های تاریخ

اگر بخواهیم لیستی از سیاه ترین و خشن ترین انیمه های تاریخ تهیه کنیم بدون تردید Kite در صدر آن قرار می گیرد. داستانی تلخ درباره ی دختری یتیم که توسط سازمانی فاسد تعلیم می بیند تا به یک قاتل مرگبار تبدیل شود. گلوله های انفجاری او تنها ابزار دفاعی اش هستند اما پیش از آن قربانی آزارهای سیستماتیک از سوی کسانی شده که ادعا دارند از او محافظت می کنند.

تمام عناصر خشونت آمیز فیلم بی پرده و آشکارند؛ اما این موضوع از کیفیت هنری اثر نمی کاهد. Kite داستانی انتقام جویانه و عمیقاً بدبینانه است که خشونت را نه به عنوان شوک بلکه به مثابه بیانیه ای اجتماعی به کار می گیرد. تأثیر این انیمه حتی به کارگردانانی چون کوئنتین تارانتینو نیز رسیده و منبع الهام بسیاری از صحنه های خشن سینمای مدرن شده است. بی جهت نیست که رده سنی R دارد؛ تماشایش آسان نیست اما ارزش آن غیرقابل انکار است.

Tekkonkinkreet انیمه ای رده سنی بزرگسال اما با قهرمانان کودک

باوجود بزرگ سال بودن مخاطب هدف Tekkonkinkreet شخصیت های اصلی آن دو کودک با نام های «سیاه» و «سفید» هستند که در شهری خیالی برای بقای خود می جنگند. این دو که نمادهای تضاد و دوگانگی درون انسان اند در برابر یاکوزا ایستادگی می کنند و مسیر بلوغ خود را در جهانی پر از عناصر سورئال خشونت و درعین حال زیبایی طی می کنند.

فیلم اقتباسی ست از مانگای تایو ماتسوموتو و دارای سبک بصری منحصربه فردی ست که نه کاملاً رئالیستی ست و نه فانتزی محض؛ بلکه در مرز میان آنها حرکت می کند. این زیبایی شناسی خاص باعث شده فضای فیلم حالتی غیرواقعی آشفته و درعین حال شاعرانه داشته باشد. Tekkonkinkreet بیشتر از آنکه داستانی کودکانه باشد قصیده ای ست درباره ی فقدان رهایی و یافتن معنا در دل هرج ومرج. یکی از خاص ترین و فراموش نشدنی ترین انیمه های بزرگسال در ژاپن و جهان.

Ghost in the Shell ۲: Innocence عمق فلسفی بیشتر در ادامه ای سایبر پانکی

سال ها پس از موفقیت فیلم اول Ghost in the Shell ۲: Innocence اکران شد و نه تنها سطح انتظارات را بالا برد بلکه قدم به قلمروهای پیچیده تری گذاشت. داستان درباره ی تحقیقاتی ست از سوی بخش امنیت عمومی ۹ روی ربات هایی که به شکلی مرموز دچار اختلال مرگبار شده اند؛ اما فیلم فراتر از یک معمای جنایی ساده می رود و در دل این ماجرا پرسش هایی عمیق درباره ی انسانیت شیءسازی و مرز میان آگاهی طبیعی و مصنوعی را پیش می کشد.

Innocence از همان جایی شروع می کند که فیلم اول فقط اشاره ای گذرا به آن داشت؛ یعنی تنزل انسان به کالا و تنیدن هویت در لایه های تکنولوژی. نمایش های تاریک از قاچاق سوءاستفاده و خشونت های پشت پرده ی جهانی فوق مدرن این فیلم را به یکی از جدی ترین آثار علمی تخیلی فلسفی بدل می کند. گرچه شاید در مقایسه با فیلم اول کمتر محبوب باشد اما بدون شک یکی از عمیق ترین انیمه هایی ست که تابه حال ساخته شده است.

Perfect Blue شاهکار تریلر روان شناختی ساتوشی کن

اولین تجربه ی کارگردانی ساتوشی کن (که بعدها یکی از بزرگ ترین خالقان انیمه در ژاپن شد) با فیلمی شروع شد که می توان آن را بی اغراق شاهکار وحشت روان شناختی دانست. Perfect Blue داستان میما را روایت می کند ستاره ی پاپی که از دنیای موسیقی کناره گیری کرده تا به بازیگری بپردازد اما در این مسیر آرام آرام هویت خود را از دست می دهد.

وحشت در این فیلم نه از هیولا یا خون بلکه از فروپاشی درونی ذهن میما سرچشمه می گیرد. درعین حال وجود یک تعقیب کننده ی مرموز در زندگی این سلبریتی لایه ای عینی از ترس را به فیلم می افزاید و تماشاگر را بین واقعیت و توهم سرگردان می کند. باوجود خشونت گرافیکی و محتوای صریح Perfect Blue هرگز به شوک های سطحی متوسل نمی شود؛ بلکه ترس هایش وجودی و درونی اند ریشه دار در روان انسان مدرن. فیلمی که نه فقط در ژانر انیمه بلکه در کل سینمای تریلر روان شناختی جایگاهی رفیع دارد.

Akira نقطه عطفی جهانی در تاریخ انیمیشن بزرگسال

Akira نه تنها معروف ترین بلکه بی تردید تأثیرگذارترین انیمه ی رده سنی بزرگسال در تاریخ است. فیلمی که با ترکیب بی نظیرش از وحشت جسمی (Body Horror) خشونت گروهی و دنیایی سایبر پانکی تعریف تازه ای از انیمیشن برای بزرگ سالان ارائه داد. خیابان های نئو – توکیو در این فیلم به صحنه ای از آشوب جنون و قدرت های ماورایی بدل می شوند؛ اما در دل این هیاهو داستانی انسانی و دردناک نهفته است.

در زمان عرضه ی جهانی Akira مخاطبان غربی هنوز با ظرفیت های انیمیشن برای روایت های جدی و عمیق آشنا نبودند. اما این فیلم با عمق داستان کیفیت بصری بی سابقه و مفاهیم فلسفی اش ثابت کرد که انیمه چیزی فراتر از سرگرمی کودکانه است. Akira آغازگر موجی جهانی از توجه به انیمه های بزرگسال بود—نه به عنوان سرگرمی حاشیه ای بلکه به مثابه یک ژانر معتبر هنری. این فیلم حالا به یک نماد فرهنگی تبدیل شده و جایگاهش در صدر فهرست انیمه های بزرگسال کاملاً برازنده است.

۲۴۴۵۷