خلاصه کتاب شبی با مردگان (نویسنده پریوش طهموری)

کتاب «شبی با مردگان» اثری خواندنی از پریوش طهموری، مجموعه ای دلنشین از ۹ داستان کوتاه است که با لحنی گرم و واقع گرا، ما را به سفری عمیق به دنیای درون شخصیت ها و چالش های اجتماعی می برد. اگر دنبال کتابی هستید که شما را به فکر فرو ببرد و با زندگی واقعی آدم ها آشناتان کند، این خلاصه به شما کمک می کند تا نگاهی دقیق تر به این اثر ارزشمند داشته باشید.

شاید برای شما هم پیش آمده باشد که اسم یک کتاب به گوشتان خورده باشد و کنجکاو شده باشید که بفهمید ماجرایش چیست؛ یا اینکه آن را خوانده باشید و بخواهید نکات مهمش را دوباره مرور کنید. کتاب «شبی با مردگان» نوشته پریوش طهموری دقیقاً از همین دست کتاب هاست که بعد از شنیدن اسمش، حسابی وسوسه می شوید تا سر از کارش دربیاورید. این مجموعه داستان کوتاه، یک جورهایی آینه ای است که نویسنده جلوی واقعیت های زندگی و آدم ها گرفته. قرار نیست اینجا فقط یک معرفی ساده داشته باشیم؛ می خواهیم برویم سراغ جزئیات، سر از کار هر داستان دربیاوریم و ببینیم خانم طهموری چه حرف هایی برای گفتن داشته که لابه لای این داستان ها پنهان کرده. پس بزن بریم که یک سفر هیجان انگیز به دل دنیای «شبی با مردگان» داریم!

سفری به دنیای شبی با مردگان: جایی که داستان ها زنده می شوند

خب رفقا، اول از همه بگم که وقتی حرف از ادبیات داستانی ایران می زنیم، داستان کوتاه جایگاه ویژه ای داره. اصلاً انگار بعضی قصه ها فقط تو قالب کوتاه می تونن اون حس و حال واقعی شون رو منتقل کنن. «شبی با مردگان» پریوش طهموری هم دقیقاً یکی از همین گنجینه های داستان کوتاهه که انتشارات هزاره ققنوس منتشر کرده. این کتاب فقط یه مشت داستان سر هم شده نیست؛ هر داستانش یه دنیای جداست، یه زندگی، یه تجربه که ممکنه شما هم مثل من و خیلی های دیگه تو زندگی تون حسش کرده باشید یا حداقل از نزدیک دیده باشید.

این مجموعه داستان جوری نوشته شده که وقتی شروع به خوندن می کنی، دیگه دل کندن ازش سخته. خانم طهموری قلمی داره که مستقیم می ره سر اصل مطلب، اما جوری جزئیات رو برات می چینه که حس می کنی خودت اونجا و وسط ماجرایی. هدف ما هم تو این مقاله اینه که نه تنها یک خلاصه کلی از کتاب رو براتون بگیم، بلکه دونه به دونه داستان ها رو باز کنیم و ببینیم هر کدومشون چه پیامی دارن و چه گره هایی رو باز می کنن. از شخصیت های اصلی گرفته تا درونمایه هایی که زیر پوست هر قصه جریان داره. پس اگه می خواید حسابی از این کتاب سر در بیارید و بفهمید چرا اینقدر طرفدار داره، جای درستی اومدید.

پریوش طهموری: نویسنده ای که از جنس واقعیت می نویسد

حالا که داریم درباره شبی با مردگان حرف می زنیم، بد نیست یکم هم با خود نویسنده اش، پریوش طهموری آشنا بشیم. راستش رو بخواید، وقتی قلم یک نویسنده حسابی به دل آدم می شینه، طبیعیه که بخوایم بیشتر از خودش بدونیم. پریوش طهموری از اون دست نویسنده هاست که خیلی اهل حاشیه نیست و تمرکزش رو گذاشته روی خود داستان و شخصیت هاش. اطلاعات خیلی زیادی از زندگی شخصی ایشون در دسترس نیست، اما از همین کتاب «شبی با مردگان» می شه فهمید که ایشون چقدر به جزئیات زندگی روزمره و اتفاقاتی که شاید به چشم ما نیاد، اهمیت می ده. انگار با یه میکروسکوپ، رفته تو دل زندگی آدم ها و چیزایی رو پیدا کرده که کمتر کسی بهشون توجه می کنه.

سبک نوشتاری پریوش طهموری رو بخوایم تو چند کلمه خلاصه کنیم، باید بگیم قلم گیرا، واقع گرا و جزئی نگر. داستان هاش از اون دست قصه هایی نیست که پر از اتفاقات خارق العاده و غیرقابل باور باشه. اتفاقاً برعکس، همه چی خیلی زمینی و ملموسه. آدم هاش از همین دور و بر خودمونن، مشکلاتی دارن که شاید ما هم بارها دیدیم یا شنیدیم. این واقع گرایی باعث می شه که خواننده خیلی راحت با شخصیت ها همذات پنداری کنه و خودش رو جای اون ها بذاره. انگار داری قصه زندگی همسایه بغلی، دوست دوران مدرسه یا حتی یکی از فامیل ها رو می خونی.

ایشون خیلی قشنگ بلده چالش های انسانی و اجتماعی رو بیاره وسط. از عشق های ناکام گرفته تا سختی های زندگی، از تنهایی آدم ها تا مواجهه با گذشته ای که دست از سرشون برنمیداره. پریوش طهموری یه جوری می نویسه که همه ی این مسائل رو برامون ملموس می کنه. انگار با هر جمله، یه لایه از واقعیت رو برامون کنار می زنه و ما رو به فکر فرو می بره. همین نگاه دقیق و عمیق به جامعه و آدم هاست که «شبی با مردگان» رو به یه مجموعه داستان خاص و تاثیرگذار تبدیل کرده. قطعاً بعد از خوندن این کتاب، با نگاه دیگه ای به اطرافتون نگاه می کنید.

شبی با مردگان از نمای نزدیک: نه داستان، نه حس و حال

وقتی اسم «شبی با مردگان» میاد، شاید بعضی ها فکر کنن قراره با یه کتاب ترسناک یا رازآلود روبرو بشن. اما اصلاً اینطور نیست! این کتاب، یک مجموعه داستان کوتاهه که ژانر اصلیش عاشقانه، اجتماعی و روانشناختیه. یعنی چی؟ یعنی قراره با قصه هایی روبرو بشیم که هم از عشق و روابط انسانی حرف می زنن، هم به مسائل و مشکلات جامعه می پردازن و هم حسابی میرن تو دل و روح آدم ها و پیچیدگی های ذهنی شون رو نشون می دن.

همونطور که اول هم گفتم، این کتاب شامل نه تا داستانه. هر کدوم از این داستان ها، یه برش کوچیک از زندگی رو نشون می دن؛ یه لحظه، یه اتفاق، یه تصمیم که شاید مسیر زندگی یه آدم رو عوض کرده. اما نکته جالب اینه که با وجود اینکه هر داستان مستقل از بقیه است، اما یه سری مضامین و دغدغه های مشترک تو کل مجموعه به چشم می خوره. مثلاً چی؟ مثلاً تنهایی. خیلی از شخصیت های این داستان ها با تنهایی دست و پنجه نرم می کنن. یا عشق های ناکام و نیمه کاره ای که همیشه یه حسرت بزرگ رو دل آدم می ذارن.

مبارزه با سختی های زندگی، امید و ناامیدی که مثل یه الاکلنگ تو دل آدم ها بالا و پایین می ره، و از همه مهم تر، مواجهه با گذشته ای که سایه اش همیشه روی سر آدم هست و ولش نمی کنه، از جمله تم های اصلی این کتابه. پریوش طهموری جوری این مسائل رو روایت می کنه که حتی اگه داستان ها رو تک تک بخونی، باز هم حس می کنی همه شون از یه سرچشمه آب می خورن و یه روح مشترک دارن. این کتاب، در واقع یه جورایی آینه ی تمام نمای جامعه ماست که با همه قشنگی ها و تلخی هاش، جلوی چشممون قرار گرفته.

یک به یک: خلاصه دقیق داستان های شبی با مردگان

خب، رسیدیم به بخش جذاب ماجرا! حالا می خوایم دونه دونه بریم سراغ اون ۹ تا داستان معروف شبی با مردگان و ببینیم پریوش طهموری توی هر کدوم از این قصه ها چه گره ای رو باز کرده و چه حرفی رو می خواسته بزنه. آماده اید که سر از کار این دنیای داستانی دربیاوریم؟

عشق و تنبور: نت های سرنوشت

داستان «عشق و تنبور» با محوریت فرهاد، یک هنرمند تنبورنواز و سروه، زنی که به نوعی الهام بخش زندگی اوست، آغاز می شود. فرهاد درگیر گذشته ای پر از حسرت و ناتمامی هاست و تنبور تنها مرهمی است بر زخم های روحش. سروه، با حضور آرام و دلسوزانه اش، امید را در دل فرهاد زنده می کند و او را به سوی ساختن آینده ای جدید سوق می دهد. اما آیا واقعاً عشق می تواند تمام زخم ها را درمان کند؟ این داستان، تقابل عشق و هنر با واقعیت های تلخ زندگی و گذشته ای فراموش نشدنی را به تصویر می کشد و نشان می دهد که گاهی اوقات، حتی قوی ترین احساسات هم نمی توانند سایه سنگین سرنوشت را از بین ببرند. فرهاد تلاش می کند تا با کار و هنر، از شر شیاطین درون و خاطراتش فرار کند، اما سروه، مثل یک تنبور کوک شده، به او یادآوری می کند که زندگی فقط در حال نیست.

اگر دشمن یک ساعت دیرتر می آمد: مرز باریک زندگی و مرگ

این داستان، اوج هیجان و تعلیق را به خواننده منتقل می کند. ماجرای زهره و آرمیتا، دو دختر جوان که در یک موقعیت خطرناک و نفس گیر گیر افتاده اند و از دست عده ای خلافکار فرار می کنند. فضای داستان پر از تنش و دیالوگ های تند و آتشین بین این دو دوست است که در موقعیت مرگ و زندگی، شخصیت واقعی شان را نشان می دهند. زهره، ظاهراً قوی و خشن، تلاش می کند تا آرمیتا را نجات دهد، اما آرمیتا، که از این وضعیت خسته و ناامید شده، مدام به او اعتراض می کند. این داستان نه تنها یک روایت اکشن و هیجان انگیز است، بلکه به مفاهیمی مثل دوستی، خیانت، شجاعت و ناامیدی در مواجهه با خطرات می پردازد. اگر دشمن یک ساعت دیرتر می آمد، شاید سرنوشت آن ها چیز دیگری بود، اما آن یک ساعت، مرز باریک بین نجات و فنا بود.

پاچه زرین: ردپای گذشته ای تلخ

«پاچه زرین» حکایت زنی به نام لیلاست که با گذشته ای دشوار و پر از رنج دست و پنجه نرم می کند. او در تلاش است تا از سایه اتفاقات تلخ گذشته اش رها شود و زندگی جدیدی بسازد. نماد «پاچه زرین» در این داستان، شاید به چیزی باارزش اما از دست رفته یا چیزی که بهایش سنگین بوده، اشاره دارد. لیلا در مسیر پرفراز و نشیب زندگی اش با چالش هایی روبرو می شود که او را مجبور به مرور خاطرات و تجربیات گذشته می کند. این داستان به عمق تنهایی، حسرت ها و تلاش های پنهان آدم ها برای ترمیم زخم های کهنه می پردازد و نشان می دهد که چقدر گذشته می تواند روی حال و آینده ما تأثیر بگذارد، حتی اگر خودمان نخواهیم به آن فکر کنیم.

روزگار سپری شده قزی: حکایت زنی از جنس رنج

«روزگار سپری شده قزی» داستان زنی است به نام قزی که عمرش را با سختی و مشقت سپری کرده است. او نمادی از زنان جامعه است که بار سنگین زندگی، سنت های دست و پاگیر و ناملایمات روزگار را به دوش کشیده اند. داستان به مرور زندگی قزی، از جوانی تا پیری، می پردازد و نشان می دهد که چگونه او در برابر مشکلات قد خم نمی کند، اما همیشه یک حسرت یا یک غم عمیق در دلش باقی مانده است. این داستان، حس نوستالژی، نگاهی به گذشته و مقاومت انسان در برابر تقدیر را به تصویر می کشد. قزی شاید در ظاهر زنی ساده باشد، اما در عمق وجودش، تاریخچه ای از مقاومت و امید و ناامیدی نهفته است.

حقوق: نبرد برای کرامت انسانی

داستان «حقوق» به موضوع عدالت، تبعیض و تلاش برای به دست آوردن حق پایمال شده می پردازد. شخصیت اصلی داستان در مواجهه با سیستمی که شاید ناعادلانه به نظر می رسد، مصمم می شود که برای حقوق خودش مبارزه کند. این داستان، به واقعیت های اجتماعی اشاره دارد که در آن، افراد برای دستیابی به کمترین حقوق انسانی شان باید مبارزه کنند. نویسنده به خوبی تنش ها و ناامیدی هایی را به تصویر می کشد که در این مسیر پیش می آید، اما در عین حال، بر اهمیت ایستادگی و مقاومت برای حفظ کرامت انسانی تأکید می کند. این داستان، صدای کسانی است که حقشان خورده شده و برای بازپس گیری آن، با همه توانشان می جنگند.

کهنه زخم: داغی که فراموش نمی شود

«کهنه زخم» قصه ای است درباره دردهای گذشته که هرگز به طور کامل التیام نمی یابند و همیشه مثل یک زخم کهنه، با کوچکترین تلنگری دوباره سر باز می کنند. شخصیت اصلی این داستان با خاطراتی از گذشته، شاید از یک رابطه ناکام، یک خیانت یا یک رویداد دردناک، دست به گریبان است. این خاطرات، مدام در ذهن او تکرار می شوند و زندگی حالش را تحت تأثیر قرار می دهند. داستان به روانکاوی شخصیت می پردازد و نشان می دهد که چگونه برخی زخم ها، هر چقدر هم که زمان بگذرد، در اعماق روح باقی می مانند و می توانند شکل روابط و تصمیمات آینده را تغییر دهند. این قصه حسرت و بار سنگین گذشته ای است که رهایت نمی کند.

گاهی اوقات، سنگینی زخم های کهنه، آنقدر زیاد می شود که نفس کشیدن هم سخت به نظر می رسد. انگار نه انگار که سال ها از آن ماجرا گذشته باشد.

شبی با مردگان: قلب تپنده مجموعه

عنوان کتاب از همین داستان گرفته شده و خب، انتظار می رود که یک جورهایی چکیده کل مجموعه باشد. داستان «شبی با مردگان» حول محور ملاقاتی عجیب و غریب بین شخصیت اصلی و ارواح یا خاطرات مردگان می چرخد. این مردگان می توانند نمادی از گذشته، حسرت ها، آدم های از دست رفته یا حتی ایده های مرده باشند که هنوز در ذهن شخصیت اصلی زندگی می کنند. در این داستان، مرز بین واقعیت و توهم، و دنیای زندگان و مردگان، کمرنگ می شود. شخصیت اصلی در این شب خاص، با حقیقت هایی روبرو می شود که شاید سال ها از آن ها فرار می کرده. این مواجهه، یک کاتالیزور برای تغییر یا حداقل پذیرش واقعیت برای اوست. این داستان به تنهایی، نشان دهنده عمق فلسفی و روانشناختی نگاه پریوش طهموری است و به ما یادآوری می کند که گذشته، هرگز نمی میرد.

ریحانه: عطر امید در دل ناامیدی

«ریحانه» حکایت دختری جوان و سرزنده به همین نام است که با وجود مشکلات و سختی های زندگی، تلاش می کند تا امیدش را از دست ندهد. ریحانه نمادی از مقاومت و شادابی در برابر ناملایمات است. داستان به چالش هایی که ریحانه با آن ها روبرو می شود و نحوه ی مبارزه اش برای حفظ رویاها و آرزوهایش می پردازد. این قصه، برخلاف برخی دیگر از داستان های مجموعه که شاید کمی تلخ باشند، نور امید را در دل خواننده روشن می کند و نشان می دهد که حتی در تاریک ترین لحظات هم می توان ریحانه زندگی را یافت و بویید. این داستان به این نکته اشاره دارد که حتی یک جوانه کوچک امید، می تواند در بدترین شرایط هم راهش را به سمت نور باز کند.

کوته، کوته: زندگی در ایستگاه آخر

«کوته، کوته» داستانی است که به پایان زندگی، پیری، تنهایی و مرور خاطرات می پردازد. شخصیت اصلی داستان که در اواخر عمر خود قرار دارد، با هر کوته، کوته (احتمالاً صدای نفس یا چیزی شبیه به آن) به عمق گذشته اش فرو می رود و اتفاقات مهم زندگی اش را به یاد می آورد. این داستان حسابی به دل آدم می شینه چون همه ما روزی به پیری می رسیم و خاطراتمان تنها همدممان می شوند. این داستان به معنای زندگی، مرگ، و آرامش یا ناآرامی لحظات پایانی عمر فکر می کند. «کوته، کوته» تلنگری است برای قدر دانستن لحظات حال و تأمل در مسیری که طی کرده ایم.

انگار هر «کوته، کوته» فقط یک صدا نیست، بلکه پژواک تمام زندگی است که آرام آرام به ایستگاه پایانی خود می رسد.

درونمایه ها و پیام های پنهان و آشکار کتاب: آیینه ای از جامعه ما

همونطور که دیدید، داستان های «شبی با مردگان» هر کدوم یه گوشه از زندگی رو نشون می دن. اما وقتی همه رو کنار هم می ذاریم، می بینیم یه نخ تسبیح پنهان این ها رو به هم وصل می کنه. پریوش طهموری خیلی هوشمندانه، یه سری درونمایه های اصلی رو تو کل کتابش تکرار کرده که باعث می شه این مجموعه فقط یه سری داستان پراکنده نباشه، بلکه یه اثر منسجم با یه پیام مشخص باشه.

یکی از مهم ترین چیزهایی که تو این کتاب حسابی به چشم میاد، تقابل سنت و مدرنیته است. شخصیت ها مدام بین ارزش های سنتی و خواسته های جدید گیر می کنن. یه جورایی می خوان هم گذشته رو حفظ کنن و هم با دنیای جدید پیش برن، که خب، این تقابل همیشه چالش برانگیزه.

یا مثلاً تأثیر گذشته بر حال و آینده. تقریباً تو همه داستان ها، گذشته یه سایه سنگین روی سر شخصیت هاست. زخم های کهنه، حسرت ها، تصمیمات اشتباه، آدم های از دست رفته؛ همه شون تو زندگی حالشون نمود پیدا می کنن و نمی ذارن راحت زندگی کنن. این نشون می ده که چقدر گذشته می تونه قوی باشه و ما رو تو چنگ خودش بگیره.

سرنوشت هم یه تم پررنگ دیگه است. خیلی جاها حس می کنی شخصیت ها دارن با سرنوشت دست و پنجه نرم می کنن، اما انگار یه نیروی پنهان اونا رو به سمتی هل می ده که شاید خودشون نمی خوان. این حس تقدیرگرایی، گاهی اوقات باعث ناامیدی میشه، اما گاهی هم آدم ها رو به تکاپو میندازه.

نقش زنان در جامعه هم تو این کتاب خیلی پررنگه. پریوش طهموری به خوبی از پس به تصویر کشیدن چالش ها، سختی ها، مقاومت ها و گاهی هم قربانی شدن زنان در جامعه بر اومده. شخصیت هایی مثل زهره، آرمیتا، لیلا، قزی و ریحانه، هر کدوم نماینده بخشی از زنان جامعه ما هستن با همه پیچیدگی ها و توانمندی هاشون.

در کل، پیام های اجتماعی و روانشناختی این کتاب خیلی عمیقن. از مبارزه برای بقا و حق و حقوق گرفته تا تنهایی و عشق های ناکام. نویسنده از نمادها و استعاره ها هم خیلی هوشمندانه استفاده کرده تا پیام هاش رو غیرمستقیم و عمیق تر منتقل کنه. اینجاست که میگی، باریکلا به این نویسنده که با قلمش هم قصه می گه، هم جامعه رو نقد می کنه و هم به جون و روح آدم ها سرک می کشه.

شخصیت پردازی های ماندگار در شبی با مردگان: رفقای همیشگی ما

یکی از دلایلی که «شبی با مردگان» اینقدر به دل آدم می شینه و بعد از خوندنش تا مدت ها تو ذهنت می مونه، همین شخصیت پردازی های درجه یک پریوش طهموریه. ایشون جوری آدم ها رو می آفرینه که انگار سال هاست می شناسیشون. اصلاً یه جورایی واقع گرایی تو شخصیت ها بیداد می کنه. اینا آدم های فضایی نیستن، از یه سیاره دیگه هم نیومدن. همین دور و بر خودمون زندگی می کنن، با همین مشکلات، با همین حس و حال ها.

شخصیت ها پیچیده و چندبعدی هستن. یعنی چی؟ یعنی صفر و صد نیستن. مثلاً یهو می بینی یه شخصیت ظاهراً خشن، یه رگه انسانیت و دلسوزی هم داره، یا یکی که خیلی معصوم به نظر میاد، یه گوشه تاریک هم تو وجودش داره. این پیچیدگی باعث می شه باهاشون ارتباط عمیق تری برقرار کنیم و حس کنیم آدم های واقعی ای هستن که تو زندگی واقعی باهاشون روبرو می شیم.

نویسنده خیلی خوب تونسته شخصیت ها رو طوری بپردازه که نمایندگی از اقشار مختلف جامعه رو داشته باشن. از هنرمند گرفته تا کارمند، از زن های سنتی تا دخترهای مدرن، از آدم های درگیر گذشته تا کسانی که در حال مبارزه اند. همین تنوع باعث میشه هر کسی با یکی از این شخصیت ها یا حداقل با مشکلی که دارن، همذات پنداری کنه.

چگونگی پرداخت شخصیت ها توسط خانم طهموری هم حرف نداره. ایشون با دیالوگ های واقعی، با توصیف جزئیات رفتاری و حتی با افکار درونی شخصیت ها، اون ها رو جلوی چشم ما زنده می کنه. وقتی داری داستان رو می خونی، حس می کنی کنارشون نشسته ای، داری به حرفاشون گوش می دی و حتی از نگاهشون می تونی بفهمی تو دلشون چه خبره. همین قابلیت همذات پنداری بالای مخاطب با شخصیت هاست که باعث می شه این کتاب انقدر تاثیرگذار باشه و هر داستانش رو بعد از مدت ها هم یادت بمونه. این آدم ها دیگه فقط اسم روی کاغذ نیستن، شدن رفیقای همیشگی ما تو دنیای داستان.

چرا باید شبی با مردگان را به جان و دل بخوانیم؟ (پیشنهاد و نتیجه گیری عملی)

بعد از این همه گشت و گذار تو دنیای شبی با مردگان، حالا می رسیم به این سوال مهم که اصلاً چرا باید این کتاب رو بخونیم؟ راستش رو بخواید، دلایل زیادی وجود داره که آدم رو وسوسه می کنه بره سراغ این مجموعه داستان.

اول از همه، قلم گیرا و روون پریوش طهموری. اصلاً داستان هاش از اوناست که نمی تونی زمین بذاری. جوری می نویسه که همه ی حرف هاش به دل می شینه و باعث می شه با شخصیت ها زندگی کنی. خسته کننده نیست و همیشه یه چیزی داره که غافلگیرت کنه.

دوم، تنوع داستانی و عمق مضامین. با اینکه همه داستان ها یه روح مشترک دارن، اما هر کدومشون یه ماجرای مستقل و یه درونمایه خاص خودشون رو دارن. از عشق و تنهایی گرفته تا مبارزه و مقاومت. این تنوع باعث میشه هیچ وقت از خوندن کتاب خسته نشی و هر بار با یه دنیای جدید روبرو بشی.

سوم، مواجهه با واقعیت های جامعه. این کتاب آینه ای از جامعه ماست. مشکلات، چالش ها، عشق ها و ناکامی ها، همه و همه رو می تونی تو این داستان ها پیدا کنی. خوندنش بهت کمک می کنه که با نگاه دقیق تری به اطرافت نگاه کنی و آدم ها رو بهتر بفهمی.

این کتاب برای خوانندگان بالقوه که می خوان قبل از خرید، یه دید کلی از کتاب داشته باشن، عالیه. برای دانشجویان و پژوهشگران ادبیات هم که دنبال تحلیل و بررسی داستان های ایرانی هستند، یک منبع فوق العاده است. علاقه مندان به ادبیات داستانی ایران و به خصوص داستان کوتاه، از خوندن این کتاب لذت می برن. و در نهایت، اگه قبلاً کتاب رو خوندید و می خواید مرورش کنید، این خلاصه به دردتون می خوره.

اگه دوست دارید این کتاب رو تهیه کنید، بهترین و قانونی ترین راه ها اینه که سراغ پلتفرم های معتبری مثل کتابراه و طاقچه برید. اونجا می تونید نسخه الکترونیکی کتاب رو دانلود کنید و هر جایی که هستید، با موبایل یا تبلتتون، از خوندنش لذت ببرید.

«شبی با مردگان» فقط یک کتاب نیست، یک دعوت به تامل است؛ دعوتی به نگاهی عمیق تر به زندگی و آدم های اطرافمان.

کلام آخر: قصه هایی برای همیشه در ذهن

در آخر کلام، باید بگم که کتاب «شبی با مردگان» پریوش طهموری واقعاً یکی از اون مجموعه های داستان کوتاهه که حسابی ارزش خوندن داره. نویسنده با قلم خودش، ما رو به یه سفر می بره؛ سفری به دل زندگی آدم ها، با همه پیچیدگی ها، شادی ها و غم هاشون. این کتاب نشون می ده که چقدر پریوش طهموری تو خلق داستان های تاثیرگذار و شخصیت های واقعی ماهره. از هر داستانش می تونی یه چیزی یاد بگیری و با یه دید جدید به دنیا نگاه کنی.

این مجموعه داستان، یه جورایی یه آیینه ی کوچیکه که واقعیت های جامعه ما رو نشون می ده. قصه هایی که توش می خونی، شاید از زندگی خودت یا آدم های اطرافت باشه، و همین باعث می شه که خیلی ملموس و قابل درک باشن. پس اگه دنبال یه کتاب خوب هستید که هم سرگرمتون کنه و هم به فکر فرو ببره، «شبی با مردگان» رو به لیستتون اضافه کنید. خوندن این کتاب می تونه یه دریچه جدید به روی ادبیات داستانی معاصر ایران براتون باز کنه و شما رو با دنیای جذاب داستان های کوتاه ایرانی آشناتر کنه.